نشریه ی شرکت مخابرات ایران ویژه بازنشستگان

نوروز پس از ده هزار سال به بهانه ي روز طبيعت ؛ نفسي تازه كنيم ! پادشاه ایران جمشید ، شب بیست و نهم اسفند ، در خواب دید ایران را آذین بسته اند اما هیچ کس را نمی شناخت. آدم ها تن پوش دیگری داشتند . همه می دویدند، یکی گفت این جا چرا ایستاده ای ؟ !
جشن نوروز بزودی فرا می رسد، باید آن را با خویشاوندانت پاس بداری !
جمشید با تعجب گفت : فردا جشن نوروز را آغاز می کنیم ! چرا
امروز می دوید ؟
آن مرد گفت جمشید ده هزار سال پیش این جشن را بر پا نمود ! زودتر به خانه ات برو که خویشاوندانت چشم به در دارند ! جمشید از خواب پرید و فهمید جشن نوروز جاودانه است . او نوروز را به روشنی و بزرگی برگزار نمود و در آن جا رو به ایرانیان کرد و گفت اگر شدنی بود هر روز را نوروز می نامیدم ... نوروز ماند، چون همراه بود با سرشت آدمیان و طبیعت؛ همان گونه که ارد بزرگ می گوید : نوروز ایرانیان ، فرخنده جشن زمین و آدمیان است و چه روزی زیباتر از این ؟ ...



برگرفته از : نشریه ی شرکت مخابرات ایران
ویژه بازنشستگان
سال سیزدهم، شماره 156 ،اسفند 1390
http://www.tci.ir/userfiles/bazneshastegan/156b.pdf